Wtedy to sir Fabian Ware, jeszcze w ramach Czerwonego Krzyża, rozpoczął rejestrację grobów żołnierzy brytyjskich, by miejsce ich pochówku nie zostały zapomniane lub zniszczone. Te działania, na początku prowadzone na małą skalę, w zasadzie jednego zespołu podległego sir Fabianowi, zostały jednak dostrzeżone przez Ministerstwo Wojny i w 1915 roku powstaje Graves Ragistration Commission, podległa armii. W maju 1917 roku na mocy edyktu królewskiego powstaje Imperial War Graves Commission. Do 1918 roku Komisja zidentyfikowała przeszło pół miliona pochówków, tyle samo mogił niezidentyfikowanych żołnierzy. Rozpoczęły się też przygotowania do tworzenia przyszłych cmentarzy, opracowano zasady budowy nekropoli, ich wystroju, zasad dotyczących nagrobków, czy roślinności. Zaangażowani byli w to architekci, botanicy, doradcą literackim był Rudyard Kipling. Ostateczne zasady zostały stworzone przez Frederica Kenyona, dyrektora British Museum i obowiązują do dziś. Na ich podstawie zbudowane trzy pierwsze cmentarze, miedzy innymi w Forceville w Francji, który stał się wzorem dla nekropolii Komisji. Co oczywiste II Wojna Światowa zwiększyła zaangażowanie Komisji. Rejestracja pochówków, poległych żołnierzy i cywilów, odnowa starych cmentarzy i budowa nowych, to wszystko spoczęło na barkach komisji, która w 1960 roku otrzymała dzisiejszą nazwę.
Komisja ma pod swoja opieką dwa i pól tysiąca cmentarzy i 21 tysięcy innych miejsc w 150 krajach. Dba o pamięć blisko miliona siedmiuset ofiar. Finansowana jest przez rządy Wielkiej Brytanii, Kanady, Australii, Nowej Zelandii, RPA i Indii (proporcjonalnie do liczby poległych).
Źródło:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz