Kanonier Alfred Henry Kruger. 2/3 pułk artylerii polowej. Królewska Australijska Artyleria.

Alfred Kruger-zdjęcie z książeczki wojskowej
http://www.awm.gov.au

Alfred Kruger urodził się 6 września 1913 roku w Sidney, w Australii. Jego ojciec Gottlieb walczył w Chinach w czasie powstania bokserów. Alfred mieszkał w Paddington, przedmieściach Sidney i trudnił się stolarstwem. Gdy Australia, jako cześć Imperium Brytyjskiego przystąpiła do wojny, jak tysiące mu podobnych zaciągnął się do wojska, dokładnie 25 października 1939 roku.  Trafił w szeregi artylerii, 2/3 pułku artylerii polowej. Jednostka walczyła w Grecji i na Krecie. Na tej egejskiej wyspie broniła lotniska Rethymnon. Na Krecie straty pośród australijskich artylerzystów przedstawiały się następująco- rannych zostało 30 z nich, 20 zginęło. 126 dostało się do niemieckiej niewoli, 30 maja 1941 roku  jeńcem stał się też Alfred Kruger. Znad Morza Śródziemnego trafił na Górny Śląsk, gdzie po blisko trzech latach niewoli umiera w szpitalu obozowym w Łambinowicach- 5 sierpnia 1944. Został pochowany na starym cmentarzu jenieckim, po wojnie jego szczątki, jak innych jeńców brytyjskich, przeniesiono do Krakowa. 

Szeregowy John Boswell Justice. Argyll and Sutherland Highlanders

John Justice, "góral" z pułku Argyll and Sutherland Highlanders. Niestety nie wiem w jakim batalionie służył i nie jestem w stanie ustalić  jego losów, gdzie i w jakich okolicznościach dostał się do niewoli. Bataliony 6, 7 i 8 walczyły w Francji w 1940. Batalion pierwszy natomiast w Afryce Północnej i na Krecie. Zbyt dużo gdybania. To taki moment, częsty w moich poszukiwaniach, kiedy zastanawiam się nad wydaniem 10 funtów na sprawdzenie archiwów muzeum pułkowego. 

Szeregowy John Boswell, mając 25 lat, umiera 20 czerwca 1944. 

Motto jego pułku brzmi "Ne Obliviscaris" ...Nie zapomnij...

Szeregowy James Lamb. 1. batalion Royal Scots.

James Lamb służył w pierwszym batalionie pułku Królewskich Szkotów ( Royal Scots), który stanowił cześć Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego w Francji. Kampania roku 1940 w Belgii i Francji była dla Szkotów bardzo dotkliwa. W walkach nad rzeką Escout stracili blisko 200 żołnierzy, by później znaleźć się wśród oddziałów osłaniających odwrót i ewakuację z Dunkierki.  Bronili pozycji w okolicach miejscowości Le Paradis, gdzie po zażartych walkach batalion podał się 27 maja 1940 roku. Tylko garstce żołnierzy udało się wymknąć i ewakuować do Anglii. Kilkudziesięciu zostało zamordowanych po wzięciu do niewoli przez Niemców (La Paradis było miejscem masakry żołnierzy z pułku Royal Norfolk). Reszta pomaszerowała na wschód jako jeńcy. Lamb był jednym z nich.

Zmarł  11 czerwca 1944 roku, w wieku 33 lat. 

Szeregowy Robert Trotter Black. 2. batalion Seaforth Highlanders.

Robert Black z Edynburga, syn Charlesa i Barbary, był żołnierzem w 2. batalionie (Armia terytorialna) "góralskiego" pułku Seaforth Highlanders. Szkockie regimenty zawsze były dumą armii i mimo że często ich skład osobowy (o czym wspominałem już wcześniej) nie wywodził się w całości z gór Szkocji kultywowały swe tradycje. Seaforth Highlanders za swe motto przyjęli słowa : "Cuidich n Righ" -Wspomagać Króla. Ich kilty nosiły tartan klanu Mackenzie.

Black i jego drugi batalion stanowił cześć 51. Dywizji "Wyżynnej" (Highland Division), wraz z innymi dumnymi szkockich regimentami: Black Watch, Gordon czy Agryll and Sutherland Highlanders. W czasie "dziwnej wojny" dywizja stacjonowała na francuskiej linii Maginota, wyprowadzając czasem w stronę Niemców agresywne patrole. Prawdziwa wojna przyszła z nazistowską inwazja na kraje Beneluksu i samą Francję. 

O losach dywizji będę jeszcze niejednokrotnie pisać, wielu jej żołnierzy spoczywa na krakowskim cmentarzu. 

Batalion  Blacka odegra ważną role w ostatnim boju dywizji. Przyparci do morza, w miejscowości St. Valery, Brytyjczycy bronili się przed czołgami Rommla. Liczyli iż marynarka ich ewakuuje, tak jak wcześniej zrobiła to z Dunkierki. Seaforth trzymali obronę na zachód od miasta, przy miejscowości Le Tot.  

http://www.51hd.co.uk

Niemiecki czołgi, wykorzystując brak plutonu przeciwczołgowego jednostki, przebiły pozycje "górali" i odcięły ich w Le Tot. Dowódca dywizji generał Fortune, cały czas liczył na ewakuację, jednak rozkazy jej dotyczące nie mogły dotrzeć do odciętych Seaforth. Ci odrzucali żądania niemieckich oficerów dotyczące kapitulacji. 

51. dywizja nie została ewakuowana, musiała się poddać. Okrążeni w Le Tot również. 

Robert Black mógł być pomiędzy nimi, mógł stać się jeńcem już wcześniej.  

Umiera 1 czerwca 1944 roku, w wieku 32 lat. 

Kanonier Bernal James Munden. 51. Pułk Ciężkiej Artylerii Przeciwlotniczej. Royal Artillery.

"Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje
oddaje za przyjaciół swoich." Ewangelia św. Jana 15:13
-epitafium na nagrobku. 

Bernal Munden pochodził z urokliwego miasteczka March w Cambridgeshire, gdzie mieszkał ze swoimi rodzicami Jamesem i Annie. Na krakowskim cmentarzu jest kolejnym spoczywającym tu artylerzystą 151. baterii 51. pułku ciężkiej artylerii przeciwlotniczej (o jego towarzyszu i samej baterii pisałem Tu ). 2 czerwca 1941 roku zostaje wzięty do niewoli i z Krety trafia do Łambinowic. Mając 27 lat umiera 26 maja 1944 roku.
W rodzinnym March został upamiętniony na pomniku ofiar wojen światowych pochodzących z tej miejscowości.

http://www.ww2museums.com

Bombardier Robert Owen Jones. 2. pułk ciężkiej artylerii przeciwlotniczej. Royal Artillery.

Robert Jones był artylerzystą w 6. baterii 2. pułku artylerii przeciwlotniczej. Bateria (rozdzielona pomiędzy dwie brygady) od listopada 1939 roku znajdowała się w Francji. Tam też, lub w Belgii, Jones dostaje się do niewoli w czasie niemieckiego blitzkriegu wiosną 1940 roku. 

Umiera w niewoli 15 maja 1944 roku, w wieku 36 lat.

Szeregowy Leon Herzig. Pioneer Corps

Leon Herzig, żydowski ochotnik (o nich TU). Kolejna biała plama, prócz podstawowych danych, tylko data śmierci. 12 maj 1944.

Szeregowy Thomas Henry Keenan. 2/5 batalion Piechoty Australijskiej.

Thomas Keenan urodził się 26 października 1908 roku w miejscowości Albert Park w australijskim stanie Victoria. Jego rodzicami byli Thomas i Alice, ojca jednak stracił , a matka wyszła za mąż ponownie za Alexa Daviesa. Keenan mieszkał w Tecoma (przedmieścia Melbourne) kiedy 6 grudnia 1939 roku zaciągnął się do wojska.  Do 2/5 batalionu piechoty,z którym w kwietniu 1940 roku rusza na Bliski Wschód. Najpierw by szkolić się w Egipcie i Palestynie, a potem walczyć przeciw Włochom w Libii. 

Żołnierze 2/5 batalionu opuszczają statek w egipskim porcie Kantara.
http://www.awm.gov.au

Po zwycięskiej kampanii w Libii w kwietniu 1941 zostają przerzuceni do Grecji. Tam też przypuszczam Keenan dostaje się do niewoli (po powrocie z Grecji batalion walczy w Syrii przeciw siłą rządu Vichy, a potem trafia na Pacyfik). Batalion w Grecji początkowo stacjonował w okolicach Kalabaki, by pod naporem Niemców wycofać się do Kalamaty, skąd został ewakuowany. Cześć żołnierzy trafiła na Kretę. Kampania w Grecji kosztowała jednostkę  16 zabitych, 48 rannych i 100 zaginionych. W większości wziętych do niewoli. Nie wiem czy Keenan stał się jeńcem w samej Grecji czy na Krecie.
Ostatecznie trafia do Stalagu 8b lub jednego z jego komand roboczych, gdzie umiera w wyniku choroby 29 kwietnia 1944 roku. 

Szeregowy Clifford John. 1. batalion South Wales Borderes.

Z czułą miłością i głębokim żalem my, którzy Cię kochaliśmy,
nigdy Cię nie zapomnimy. Spoczywaj w pokoju.
-epitafium na nagrobku.

Clifford John z Addlestone w Surrey, w rejestrze Komisji jako jego rodzina podana jest jedynie jego ciotka, Pani Pritchard. John służył w 1. batalionie pułku South Wales Borderes. Jednostka kiedy wybuchła wojna stacjonowała w Indiach na północno-zachodnim pograniczu. W 1941 roku batalion trafia do Iraku, a w 1942 roku w Libii walczy przeciw Włochom i Niemcom. Przypuszczam że John trafił do niewoli w czasie walk nieopodal Tobruku. Batalion zajmował pozycje obronne w Bel Hamed w czerwcu 1942 roku. Początkowo baon otrzymał rozkaz utrzymania swych pozycji i obrony do ostatniego żołnierza. Odesłano więc samochody jednostki na tyły. Potem nadeszły nowe rozkazy, żeby się wycofać.  Część żołnierzy pozostała jako straż tylna, reszta ruszyła ku maszynom. Udało się do nich dotrzeć, okazało się jednak ze jednostka jest otoczona przez Niemców. Dowodzący batalionem  pułkownik Matthews zdecydował się na próbę ucieczki, omijając wroga od południa, przez pustynię.  Pod ogniem niemieckich czołgów straceńcza ucieczka ruszyła przez piaski. Tylko czterem oficerom i setce żołnierzy udało się dotrzeć do brytyjskich linii. Więcej niż pięć setek nie miało tego szczęścia. Większość z nich dostała się do niewoli i została umieszczona w dwóch obozach w Włoszech, w Chieti i Sulmona. W 1943 trafia do obozów w Niemczech. John do Stalagu 8b. 

Zmarł 20 lutego 1944 roku, w wieku 25 lat. 

Kapral Joseph Franklin. 2. batalion Rifle Brigade.

Joseph Franklin, syn Ephraima i Louis, był kapralem drugiego batalionu Rifle Brigade. Jednostka ta walczyła w Afryce Północnej i tam zapewne Franklin trafił do niewoli. I znów jedyne co wiem to suche daty z rejestru komisji. Data śmierci-27 luty 1945. Wiek w momencie śmierci 30 lat. 

Kanonier William Thomas Brooks. 58. pułk artylerii przeciwpancernej. Royal Artillery.

William Brooks pochodził ze wsi Carcroft w Yorkshire (dziś w obrębie Doncaster). Jego rodzicami  byli William i Maud. Brooks służył w 229 baterii 58. pułku artylerii przeciwpancernej. Ta bateria wcześniej była kompanią piechoty 4. batalionu pułku Księcia Wellingtona ( The Duke Wellingtons Regiment), jednak latem 1939 roku została przeformowana w jednostkę artylerii. Od września tego roku żołnierze szkolili  się w obsłudze 2 funtowych dział przeciwpancernych. Do maja 1940 roku bateria przebywa w Anglii, 21 maja rusza do Dover, by wzmocnić siły brytyjskie w Francji. Artylerzyści i ich sprzęt załadowani zostali na statek S.S. "Autocarrier".

S.S. "Autocarrier"

Ładownie tego parowca zapchane  już były ciężarówkami innych jednostek i na pokład zmieściło się jedynie 8 dział i ich obsługa z 20 jakie posiadała  bateria. Reszta miała dopłynąć później. Nigdy nie dotarli do miejsca przeznaczenia za swoimi kolegami. Załoga tych 8 dział trafiła do Calais i obsadziła drogi dojazdowe do miasta.
Oblężeni w Calais żołnierze brytyjscy zostali poświęceni w imię zachowania sojuszu z Francuzami, mieli być dowodem ze Brytyjczycy nie opuszczą alianta.  Calais padło po zażartych walkach. Jego obrońcy, którzy przetrwali, dostali się do niewoli. Wśród nich Williams Brooks, któremu przyszło po długich latach niewoli skonać 22 lutego 1945 roku. Gdy wyruszał do Francji miał 20 lat. Młodość spędził w niewoli, tak niewiele czasu brakło do jej zakończenia. 

Szeregowy Feiwell Michalowitz. Pioneer Corps.

Szeregowiec Michalowitz, jeden z żydowskich ochotników z Palestyny, o których pisałem więcej TU. O nim samym, niestety nic więcej nie udało mi się ustalić. Zmarł 21 lutego 1945 roku.